EVALUATION OF REGIONAL DEVELOPMENT POLICY IN TURKEY
Abstract
Economic growth and development are the main objectives of all countries. Development means an effort to develop the variables of social structure by being influenced by political authority by certain policies. Therefore, development also has a political content. The development is the mobilization of the contemporary civilization and technology stage of a society in line with its structural features and the change of individual abilities, skills and behaviours as a part of this mobilization.
Although the main objectives of the countries are to ensure economic growth and development, differences may occur between regions in terms of development and prosperity. Interregional imbalance and development gap is one of the socioeconomic problems that can be encountered in all developed and developing countries. However, interregional imbalances and development differences are more chronic in developing countries. Many countries have resorted to various instruments and mechanisms, such as incentives and grants, to eliminate interregional imbalances, to ensure balanced development and to direct investments to backward regions.
In Turkey, regional imbalances have been decisive for many years applied in the preparation of 5-year development plans. Turkey's western regions, compared to the eastern region; have a higher level of development in terms of many economic and social indicators such as share of national income, employment rate, education level, health expenditures.
The aim of this study is to evaluate the effectiveness of regional development policies implemented to reduce disparities between regions in Turkey. Therefore, in this study Turkey's regional development policies will be evaluate and make recommendations for reducing and eliminating regional imbalances.
As a result, the main factors that create development differences between regions are; lack of education, insufficient capital accumulation, underdevelopment of a local market, lack of geographical location and infrastructure and rapid population growth. Turkey’s rural population is rapidly migrating to the urban areas. The phenomenon of rapid migration hinders the development of migrant regions, but also creates many socio-economic problems in the migrated regions. Development plans in Turkey, have been insufficient on regional policy implementation, monitoring and evaluation for many years. In order to ensure regional development, it is necessary to internalize regional policies, strengthen cooperation, participation and mutual relations and increase investments that strengthen human capital.
Keywords
Full Text:
PDFReferences
Arslan, K. (2005), Bölgesel Kalkınma Farklılıklarının Giderilmesinde Etkin Bir Araç: Bölgesel Plânlama ve Bölgesel Kalkınma Ajansları, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4 (7): 275-294.
Atay, M. ve Sugözü, İ.H. (2010), Şırnak İli ve Çevresinin Gelişmesinde Dicle Kalkınma Ajansı’nın (DİKA) Muhtemel Etkileri, Uluslararası Bölgesel Kalkınma Sempozyumu, Bozok Üniversitesi.
Birgül, A. (2005), Bölge Kalkınma Ajansları Nedir? Ne Değildir?, Paragraf Yayınevi, Ankara, s.147,14
Cankorkmaz, Z. (2011), Türkiye’de Bölgesel Kalkınma Ajansları ve Bu Ajanslara Yönelik Eleştiriler, Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (1) 26, 113-138.
Çelik, M. (2005), Bölgesel Kalkınma Ajansları, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Doğanay, F. (1995), Güneydoğu Anadolu Proje Bölgesinde Sosyal ve Kültürel Yapı, DPT Yayınları, Ankara
DPT (2000), Uzun Vadeli Strateji ve Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Programı 2001–2005, DPT Yayınları, Ankara.
DPT (2003). Ön Ulusal Kalkınma Planı (2004-2006), T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı, Bölgesel Gelişme ve Yapısal Uyum Genel Müdürlüğü, Ankara.
GAP (2001), GAP Bölgesel Kalkınma Programı, s.15.
Göymen, K. (2005), Türkiye’de Bölgesel Politikaların Evrimi ve Bölgesel Kalkınma Ajansları, Yerel Kalkınma İçin Ortaklıklar, İstanbul Politikalar Merkezi, Sabancı Üniversitesi.
İncekara, A, (2001), Anadolu’da Yeni Turizm Olanakları ve Bölgesel Kalkınmadaki Yeri, İstanbul Ticaret Odası Yayın No: 2001-28, s.18,19.
İsbir, E. (2002), Doğu Anadolu Projesi (DAP), Avrasya-Bir Vakfı, Avrasya Stratejik Araştırmalar Merkezi. Ankara.
Keleş, R. ve Mengi, A. (2017), Avrupa Birliğinin Bölge Politikaları, Cem Yayınevi, İstanbul.
Kılınç, E.C. ve Işık, N. (2011), Bölgesel Kalkınma’da Ar-Ge ve İnovasyonun Önemi: Karşılaştırmalı Bir Analiz, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 6(2): 9-54.
Korkmaz, H. ve Taşlıyan, M. (2012), Kalkınma Ajanslarının Bölgesel Sorunların Çözümünde ve Kalkınmadaki Önemi ve Katkıları: DOĞAKA, İKA ve ZEKA Örneği, II. Bölgesel Sorunlar ve Türkiye Sempozyumu, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi.
Özaslan, A. ve Ünlü H. (2015). Türkiye’de Bölgesel Kalkınma Politikalarında Değişim ve Kalkınma Ajansları, MAEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(13): 64-83
Özcan, Ü. (1997), Zonguldak-Bartın-Karabük Gelişme Projesinin Öteki Yüzü, İletkent Kent
Planlamacıları İletişim Dergisi, 2-3.
Sevinç, H. (2011), Bölgesel Kalkinma Sorunsali: Türkiye’de Uygulanan Bölgesel Kalkinma Politikalari, Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi 6(2): 35-54.
Sezgin, A. (2013), Kalkınma Ajansı Uygulamasının Gelişmiş ve Az Gelişmiş Ülke Örnekleri Açısından Sonuçları, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hitit Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çorum.
Taştekin, A. (2018), Türkiye’de Bölgesel Kalkınma Stratejileri ve Bölge İdareleri, Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 1(1): 69-83.
Tutar, F. Demiral M. (2007), Yerel Ekonomilerin Yerel Aktörleri: Bölgesel Kalkınma Ajansları, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 7, 2(1), s.71.
TÜSİAD (2008). Türkiye'de Bölgesel Farklar ve Politikalar, Eylül 2008, (Yayın No. TÜSİAD-T/2008-09/471).
Refbacks
- There are currently no refbacks.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.